Pleitnoot van Rogier Meijerink inzake geluidsmanifestatie dodenherdenking

Edelachtbare voorzieningenrechter

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat de burgemeester zich in dit besluit heeft laten leiden door zijn onderbuik. Begrijpelijk, want het onderwerp dat wij aansnijden ligt vandaag de dag nog zeer gevoelig.

Terwijl Rotterdam nog plat lag voerde wij de dienstplicht weer in.

Verzetsheden die weigerde in Nederlands Indië de nazie uit te gaan hangen werden vastgezet in dezelfde gevangenissen waar op dat moment nazi’s en NSB-ers vast zaten.

Nazi’s en NSB-ers die wij later ook inzette in Nederlands Indië.

Zelfs krijgsgevangenen die wij maakte hebben wij ingezet. Sta daar eens bij stil. Wat zou er voor nodig zijn om één van ‘onze jongen’ nadat die krijgsgevangen is genomen zo ver te krijgen dat die tegen ons gaat strijden.

De ‘Indische Nederlanders’, veelal ambtenaren en militairen in Nederlandse dienst, die nadat we de oorlog verloren hadden bij in Nederland op staande voet ontslagen werden, ook hun achterstallig loon vanaf ‘42 niet betaald kregen, en in Nederland met de nek werden aangekeken.

De Molukkers die, onder de valse belofte van een zelfstandig Molukken waren omgekocht aan onze kant te vechten, welden totaal gesegregeerd, zelfs in voormalige Duitse strafgevangenissen ‘opgevangen’.

Als in ’61 kwamen de eerste verhalen over de oorlogsmisdaden boven water. Ook toen brak een nationale kots partij uit, toen met de beschamende ‘excessennota’ tot resultaat.

Nu is de volgende excessennota onderweg; hetDekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950

Want de huidige versie van de nationale geschied vervalsing is niet meer houdbaar.

Inmiddels heeft zelfs de Nederlandse rechter vastgesteld dat wij daar oorlogsmisdaden hebben begaan.

 

In deze setting aan het nationaal comité 4 en 5 mei de nationale doden herdenking in overeenstemming met de Nederlandse versie van de geschiedenis.

Daarin bestaat Indonesië pas vanaf 27 december 1949

Daar in was de invasie en mislukte poging tot her kolonisatie geen oorlog, maar een politionele actie; een politie actie tegen de eigen bevolking dus.

Als je nu nog met droge ogen vol wil blijven houden dat Indonesië pas vanaf ’49 bestaat, dan zijn alle 4 miljoen slachtoffers vanaf de tweede wereldoorlog in Nederlands Indië dus ‘Nederlandse oorlogsslachtoffers’.

Echter hen herdenken we niet. We herdenken enkel de Europese en Indo-Europese Nederlanders. Hiermee passen we vandaag nog steeds de koloniale apartheid wetgeving toe waarin de oorspronkelijke bewoners van Nederlands Indië niet mee telde

 

 

Als het comité dan zegt ‘alle Nederlandse slachtoffers sinds de tweede wereld oorlog’ te herdenken en daarbij ook nog uitdrukkelijk maakt dat er ‘geen daders worden herdacht, dan vallen de ruim 150.000

Als je die versie van de geschiedenis vandaag de dag nog met droge o